“Het voelt alsof ik hem uit mijn huis haal”
“Wanneer heb jij de kleren van je man opgeruimd?”
“Wanneer heb jij de kleren van je man opgeruimd?” vraagt een vriendin. Ik krijg het een beetje warm van deze vraag. Na zes jaar hangen ze nog steeds in de kast. Is dat goed? Had ik ze eerder moeten opruimen? Ik weet het niet, maar ik word nog steeds zo verdrietig van het idee alleen al. Zijn kleding vormt nog een houvast, een herinnering. Dat roze overhemd en de grappen die we daarover hebben gemaakt, zijn vakantie jasje, zijn trouwpak, het t-shirt waarin hij is overleden. Allemaal herinneringen aan zijn leven. En raak ik hem nog meer kwijt als ik zijn kleren opruim? Laat ik hem dan in de steek?
Gisteravond herinnerde ik mij dit gesprek toen ik keek naar de uitzending van SBS6 ‘Je huis op orde’ waarin Karin een weduwe met jonge kinderen werd geholpen met het opruimen van haar huis na de dood van haar man. De uitspraak die mij het meeste raakte was: “alsof ik hem uit mijn huis haal.”
“alsof ik hem uit mijn huis haal.”
Wat een herkenbare uitspraak en hoe mooi en kwetsbaar is dit in beeld gebracht. Dank je wel Karin voor je lef om deze uitzending te maken.
Een besluit nemen over de kleding van je partner is lastig. Hoe fijn is het om deze moeilijke beslissingen te bespreken en je afwegingen te delen.
Zou je je ervaringen willen delen met andere weduwen en weduwnaars met kinderen? In september starten Dorien Verloop en ik weer met een nieuw lotgenotenprogramma Partnerverlies binnen de EvE Foundation.